نویسنده: فاطمه رفیع 

چکیده: 

سازمان ها برای اينكه كارها را به شيوه‌ای عالی انجام دهند بايد با سرعت بيشتری خود را با شرايط جديد وفق دهند. روند دوم، تغيير زير بنايی است كه در فناوری های سازمانی رخ می دهد. سازمان های جديد مبتنی بر دانش نوين هستند و اين بدان معنی است كه آنها بايد به گونه‌ای طراحی شوند كه بتوانند از عقايد و اطلاعات جديد استفاده كنند و كاركنان در رشته‌های اصولی متخصص شوند. هر عضو سازمان به جای اينكه فقط در جهت افزايش كارآيی تلاش كند بايد پيوسته مطالب جديدی بياموزد و بتواند در حوزه و قلمرو فعاليت خود مسائل را شناسايی و حل كند. این مقاله به بررسی موضوع سازمان های ياد گيرنده و ضرورت آنها در عصر دانايی می­ پردازد.

واژگان کلیدی: سازمان های یادگیرنده، عصر دانایی، فناوری سازمانی، اثربخشی، کارآیی.